Schijnhulst
Schijnhulst komt net als de olijf uit de familie van de Oleaceae. Het is een wintergroene, bladhoudende heester. De planten komen vooral uit China, Japan en het Himalayagebergte. Ze vragen om weinig snoeiwerk en blijven compact, dus ideaal voor op het balkon en terras. De Osmanthus x burkwoodii is ontstaan uit een kruising van twee schijnhulstsoorten. De plant heeft heerlijk geurende witte bloemen.

Andere schijnhulstsoorten zijn vooral aantrekkelijk om hun bladtekening en bladkleur en daarom ook in november goed in de tuin te planten. Osmanthus heterophyllus komt in een aantal cultivars voor, waarvan vooral ‘Tricolor’, ‘Variegatus’ en ‘Goshiki’ bekend zijn. Door zijn herkomst en uitstraling is de plant goed toe te passen in oosterse tuinen, gecombineerd met andere tuinplanten uit die gebieden zoals Skimmia en Pieris.

Verzorging 
Schijnhulst is bijzonder goed winterhard en staat graag in zowel de volle zon als in halfschaduw en zelfs schaduw. Een normale humusrijke grond vindt de schijnhulst prettig om in te groeien, niet te nat en niet te droog. Geef de plant, om hem gezond te houden, in het voor- en najaar een mengmeststof. Wanneer u schijnhulst op het juiste moment snoeit kan hij jaren mee. Bij te vroeg in de winter snoeien kunnen de takken invriezen. Belangrijk dus om daar voorzichtig mee om te gaan.

Snoeitips
Schijnhulst groeit niet zo snel. Eigenlijk is snoeien alleen nodig als de plant te groot wordt of als er lelijke of dode takken aan zitten. De beste snoeiperiode is eind februari of begin maart. Wanneer u de schijnhulst als haag gebruikt dan is jaarlijks snoeien in juni en september aan te bevelen. De Osmanthus burkwoodii kan het beste na de bloei in mei/ juni gesnoeid worden, zodat u nog kunt genieten van de heerlijk geurende bloemen.

Oosterse sferen
Schijnhulst is lid van de olijffamilie, er zijn ongeveer 30 verschillende variëteiten van bekend. De plant komt oorspronkelijk uit Azië, waar hij groeit en bloeit in China, Japan en de Himalaya. Er zijn daarnaast een paar soorten die voorkomen in de Kaukasus, Mexico en Noord-Amerika. De wilde soorten kunnen bomen van wel 12 meter worden. Het verschil met echte hulst zit in de blaadjes: bij hulst zijn ze over de tak verspreid en bij schijnhulst zitten ze pal tegenover elkaar.

Trivia

• De geur van de bloemen van schijnhulst zou kalmerend werken en is populair als ingrediënt in parfums.

• In China worden de bloemetjes van schijnhulst gemengd met zwarte of groene theeblaadjes, de thee zou zorgen voor een betere teint.

• In Azië wordt rijstwijn vaak op smaak gemaakt met de bloemetjes van schijnhulst en traditioneel gedronken tijdens herfstfestivals.